ook tochtig ?

We worden een beetje overspóeld met “ijsnieuws ”  en “de tocht” ( eigenlijk bést even lekker rustig toch ?)
Hartstikke leuk dat er  al diverse tourtochten georganiseerd konden worden al is het wachten natuurlijk  op het bericht dat die éne grote toertocht door kan gaan ….. straks  !

Meerijden in de Friese elfstedentoch ligt voor mij niet binnen de mogelijkheden , maar het lijkt me een belevenis .
De sfeer zal vast  wel vergelijkbaar zijn met die tijdens de Nijmeegse vierdaagse en dié heb ik drie jaar geleden uitgelopen , een feestje !
Van de inspanning die het vraagt heb ik wel een idee al heb ik nooit 200 km geschaatst ….. ik zou kort boven de enkels afgebroken zijn vrees ik !
Maar je kunt me geloven als ik zeg dat het wel 200 km léék  toen ik samen met Henk in 1985  de Westland tourtocht van 30 km reed !
Oke… voor een geoefende schaatser is 30 km natuurlijk een “eitje” maar  op dát moment had ik hóógstens  in m’n kinderjaren wat gescharreld op van die houten doorlopertjes die met lintachtige repen vastgebonden werden … scharrelen “op ” was ook eigenlijk meer “scharrelen half náást ” de doorlopertjes .Het woord zegt het al … doorlopen , van schaatsen was echt geen sprake !

Maar in 1985 kreeg ik de oude schaatsen van m’n schoonmoeder,  maat 38 terwijl ik maat 39 heb maar dat mocht de pret niet drukken .
Geen dikke sokken aan dus maar gewoon met de panty erin , dan nog een dik opgevouwen zakdoek onder m’n hielen  gepropt  zodat ik nét voldoende ruimte voor m’n tenen had .
Dat één van de ijzers scheef stond had ik niet in de gaten want …wist ik veel hoe ze hóren te staan ik had nooit éérder kunstschaatsen .

Buiten verwachting zie ik kans om op de been te blijven en na een wat stramme start  kom ik zelfs vooruit ,na een half uur zelfs hárder dan me lief was ……hélp ! Omdat remmen óók geleerd moet worden en pootje over in de bocht  tóch wat meer techniek vraagt dan ik in huis heb krijg ik de beruchte zevenkleurige substantie in de broek  zodra we de wandelsnelheid overstijgen !

Toch geniet ik van de tocht mede omdat  Henk op  z’n noren  hartstikke lief  naast me mee blijft sukkelen , hij trekt hoogstens af en toe even een sprintje maar blijft altijd in zicht ! Hoe lang we erover gedaan hebben weet ik niet meer maar…. “middagvullend ”  was het zéker ! 
Van de elfstedentocht die dat jaar wél gereden werd konden we op TV nog wel wat van meenemen maar de béste herinneringen heb ik natuurlijk aan “onze barre tocht ” .De medaille overleeft  al járen opruimwoedes  en kreeg het jaar later,  toen er alweer een elfstedentocht werd gereden,  nog gezelschap een “molentocht “en een “merentocht” medaille !
De medailles bewijzen zeker niét dat ik goed kan schaatsen….. maar wél dat ik niet snel opgeef als ik iets graag wil !

Advertentie