ontspannen

In februari 2006 toen , behalve Marion en Leidse Glibber , mijn huidige lezers nog  nóóit van Rietepietz hadden gehoord schreef ik op m’n toenmalige weblog dit verhaal ………….

Tijd voor wat ontspanning na al het harde werken dat we gedaan hebben en dus……verdwenen we vanmiddag snel naar de sauna om onze gemartelde spieren weer in vorm te krijgen
Het is er héérlijk rustig en we komen helemaal bij in de warme baden , het zwembad en de sauna’s .
Na het eerste rondje is het tijd het verloren vocht aan te vullen met een drankje in het restaurant .Ik blijk dan al zó ontspannen te zijn dat ik het glas bitter lemon uit m’n handen laat glippen en met een oorverdovende knal klettert het in duizend stukje op de stenen vloer , niet écht handig op een plek waar men op slippers of blote voeten loopt .
Wij verdwijnen naar de infra rood sauna waar ook al iets mis gaat .

De infra rood sauna is buiten en heeft een piepklein sluisje van 2 deuren om de warmte niet kwijt te raken , de zitplaats voor de ingang is daardoor tamelijk dicht bij de deur en hoewel je door die deur leuk naar buiten kunt kijken ga ik een halve meter naar rechts zitten .
Er komt een lange meneer binnen die het drempeltje mist , naar binnen struikelt en vlak naast me bijna met z’n gezicht op de bank knalt …….”kom d’r in ” zeg ik , en meteen begint de lach te kriebelen .
Ik realiseer me dat het weinig gescheeld had of de meneer , wiens handdoek door de struikelpartij ook al afgeleden was , had me in z’n blote niks zómaar in de schoot gevallen en in dat geval had mijn opmerking wel een tikkie suggestief geklonken .

Ik blijf lachkriebels houden die ik in een beetje hoesten probeer te verstoppen maar het hek is van de dam en ik ga er maar uit .
Op naar het zoutbad waar ik gestraft word voor de nogal haastige oksel ontharing van vanmorgen , auwauwauw ! Oke… dat gaat dus zéker niet ontsteken en ik dobber een poosje rustig met m’n ogen dicht verder .
Ik ben echt té ontspannen geraakt geloof ik , want als ik via de brede rand van het zoutbad er uit wil schuiven blijkt die glad van het zoute water te zijn en met een heel vreemde schuiver duik ik met m’n hoofd voorover zó  het zoutbad weer in …..zodra Henk ziet dat ik weer bovenkom en niks mankeer laat hij ook z’n lach los en samen staan we te gieren van het lachen.
We gaan maar weer even wat drinken en als ik een bitterlemon bestel bij het meisje dat kort daarvoor de scherven heeft opgeruimd zeg ik ,nét als de buurvrouw van Hyacint Bucket ……,doe het maar in een beker !

Advertentie