even geduld aub

Heb je wel eens hé , je staat met drie boodschappen in je mandje bij de kassa te aarzelen bij welke kassa rij je aan gaat sluiten .
Nadat je gekozen hebt blijkt juist jóuw rij maar niet op te willen lossen , mensen hebben ongeprijsde artikelen , pinpassen werken niet of de kassiere moet afgelost worden .
Ik kies de kortste rij …..ja ik wéét het, dat is om moeilijkheden vragen maar bij de andere kassa , die nét “bevrouwd” wordt, staan twee mensen met ieder een grote kar vol boodschappen .

Aan mijn kassa  is iemand aan het afrekenen en daarna staat een mevrouw met een schattig klein zoontje die z’n miniuitvoering van een boodschappenwagentje boordevol met boodschapjes heeft …. eitje toch ?
De moeder van het blonde anderhalf turfje  , een niet zo jonge forse vrouw , kijkt  me aan en zegt dat ik beter de andere kassa kan kiezen want  “het gaat wel even duren”!
Vast  een gevalletje achtervolgingswaanzin denk ik , en zeg ” nou aan die andere kassa gaat het óók nog wel even duren zo te zien ”  en ik blijf rustig staan!

Als de kassa lade dicht is  is de mevrouw dus aan de beurt  ,zij geeft het jongetje een bemoedigend knikje en zegt ; kom maar Jobje , je bent aan de beurt !
Het manneke pakt voorzichtig  een  pakje boter uit het karretje ,strekt zich uit en kan nog nét het pakje boter op de draaiende band leggen. Geboeid volgt hij het pakje boter op z’n weg naar het eind van de band waar de kassajuffrouw  het eraf neemt en voor de scanner houdt .
Jobje bukt zich over het karretje en zoekt zorgvuldig het volgende artikel ,een zakje puntjes dat  wederom met een gestrekt armpje precies op de band terecht komt waarna ook de puntjes gevolgd worden om zéker te weten dat ze goed aankomen .
Op dezelfde manier vinden , een pakje vleeswaren ,een halve liter melk ,een paar appeltjes (die godzijdank  sámen in een netje zitten ) een pakje hagelslag en nóg wat klein spul de weg naar de kassiere die in de pauzes die er ruimschoots vallen zowaar met dezelfde glimlach als op mijn gezicht verschijnt toe kijkt !

De mevrouw stopt de boodschappen in de tas van het wandelwagentje en prijst Jobje uitbundig  omdat hij zich  zo netjes van zijn taak gekweten heeft en kijkt dan naar mij  …. “ik hád U gewaarschuwd hé ! ”
Het ligt me op het puntje van m’n tong dat ze me óók had kunnen aanbieden even voor te gaan met m’n drie boodschapjes maar wegens het schattige schouwspel slik het in en zeg ,”ach mevrouw ik ben reuze kindvriendelijk maar of de kassiere hier nou zo blij van zal worden betwijfel ik ” !
Gelukkig was er niemand achter mij aangesloten en de kassiere beaamd wél dat het natuurlijk niet kan als er veel mensen wachten en ach ,  ik had tóch een vrije dag !
In ieder geval heb ik óók nog iets geleerd want ik weet nu waar de uitdrukking  ; “Job’s geduld hebben ”  vandaan komt !