oog van de naald!

 Het drukke stadsverkeer  is steeds méér een zaak van ogen in het voor én achterhoofd hebben, en ál die ogen dan ook gebruiken natuurlijk !
Behalve dat is een beetje intuïtie  óók nooit weg !
In iéder geval als je te maken krijgt met mensen die al dit soort dingen missen  ,zoals mij deze week overkwam …..

Vanaf vriendin Marion reed ik naar huis over de Dedemsvaartweg in Den Haag .
Die weg bestaat uit;
voor iedere rijrichting één rijbaan voor snelverkeer ,daarin ligt óók een trambaan waardoor het altijd oppassen is wegens slipgevaar.
Aan beide zijden staan geparkeerde auto’s in parkeerhavens langs de rijbaan en dáár weer achterlangs ligt een fietspad dat grenst aan de stoep voor voetgangers .

Al rijdend ving ik vanuit de verte  tussen de geparkeerde auto’s een glimp op van een  moeder met “uitwaaierende ” peuters en kleuters die over het fietspad richting een bepaalde auto liepen .Ik heb mijn (klein) kinderen altijd goed in de gehouden bij dit soort expedities dus ik hád er van uit kunnen gaan dat iederéén dat doet , maar mijn intuítie liet me mijn voet van het gaspedaal halen waarna het boven het rempedaal bleef hangen ………… kinderen blijven kinderen tenslotten bedacht ik me!

Toen ik één van de kleintjes dus vanuit het niets om de hoek van de geparkeerde auto de weg op zag komen stond m’n hart stil …… maar m’n auto gelukkig óók ….. en nog ruim een halve meter voor het kindje !
Ik had álle geluk van de wereld dat er geen auto heel dicht achter me zat want op een noodstop valt bijna niet te rekenen op zo’n drukke doorgaande weg .
 Zeker niet uitgesloten dat er een auto vol in m’n achterkant gedoken zou zijn ,de vraag is maar of ik door zo’n klap niet alsnog het kind geraakt zou hebben !

Ja geschrokken was ik natuurlijk ,maar waar ik nog het meest van schrok was het feit dat de moeder het niet eens in de gaten had en druk doende was spulletjes in de auto te zetten .
Ik ben vréselijk blij dat er met het kindje  niets gebeurd is ,dubbel blij zelfs want wát voor verklaring zou de moeder afgelegd hebben als ik  het kindje wél aangereden had …… zou zij het boetekleed aangetrokken hebben omdat ze niet op de kinderen gelet had ?
Of zou ze háár falen in mijn schoenen geschoven hebben en doodleuk verklaard hebben dat ik met véél te hoge  snelheid gereden zou hebben ….. ,ik moet er niet aan dénken  in welke gewetensnood ik dan gekomen zou zijn ,waarschijnlijk had ik ruim aan mezelf gaan twijfelen ………   pppfffttt ……had ik even mazzel!