10 met een griffel !

Hebben jullie dat nou óók regelmatig !
Je hebt een onderwerp voor een logje in je hoofd, leest even wat bij andere loggers en ineens wil je over iets héél anders schrijven !
Dit keer is het de “schuld ” van Min ,ze schreef dat ze nog leerde schrijven met pen en inkt en dan  zie ik metéén zo’n potje inkt mét de bijbehorende penhouder ,waar je een kroontjespen in kon schuiven, voor me!

Geháát heb ik die pennen want als je  zo’n  hanepootje hebt als ik  levert schrijven met deze martelwerktuigen alléén maar inktvekken op en nóóit het begeerlijke potje rode inkt waar, bij wijze van beloning ,wel eens mee geschreven mocht worden !
Ook mijn generatie schreef met pen en inkt op school , uiteraard nádat er enige vaardigheid verkregen was door met potlood te oefenen !

Toen ik in  1948 naar de ( toen nog ) lagere school ging was de lei daar al verdwenen , Henk ,die in de oorlog al op de lagere school zat ,schreef nog wel tot in de derde klas (nu groep 5) met een griffel op een lei!
Maar zelfs tóen al ging er bij mij vaak van alles anders dan bij anderen .

Na de derde klas lagere school werd ik geplaatst op een “buitenschool ” , in de hoop dat mijn kwakkelende gezondheid daar gunstig op zou reageren .
Ik was té klein , té licht en te druk en kreeg het  stempel “hypernerveus ” opgeplakt , waarschijnlijk veroorzaakt door de onbewust “meegemaakte” oorlog ( bouwjaar 1942) !
De naam voor zo’n school was niet uit de duim gezogen want het streven was om “buiten ” les te geven én buiten te slapen tussen de middag in open lighallen.
Op school werd ook drie keer per dag gegeten ,er was een zusterpost en voor wie dat nodig had “heilgymnastiek” en nog wat van dat soort zaken.

Achter grote houten schuttingen waren buiten leslokalen waar je , zonodig met een zware cape aan en een grote voetenzak tot je middel opgetrokken  les kreeg .
Uit practische overwegingen werd er dus vaak met  lei en griffel gewerkt , de niet te hoge schutting aan drie kanten lieten  té makkelijk toe dat de wind vrij spel had met kladpapiertjes en losse blaadjes !
Voor rekenwerk was er op de lei een kant met ruitjes ,de andere kant had meestal schrijflijntjes !

Onmisbaar was een sponzendoos,een rond blikje van een cm of 10 hoog met in het midden een soort extra  bodem .In de éne kant zat een nat sponsje om je lei schoon te maken en in de andere kant paste  een doekje om de boel weer droog te maken !
In het natte sponsje stopten we vaak een rauwe bruine boon of erwt ,die in die vochtige omgeving al snel  ontkiemde !

Zo mooi als dit exemplaar ,uitgegeven bij  het 25 jarig regeringsjubileum van Wilhelmina ,was mijn sponzendoos niet maar ik zie het nóg voor me !
Zo deel ik dus waarschijnlijk deze herinneringen met over het algemeen mensen die nóg een generatie ouder zijn, of waren, dan ik !
Die “10 met een griffel” heb ik voor schrijven trouwens nooit kunnen behalen, wáármee ik ook schrijf, het blijft een hanenpootje en was  nóóit meer dan 5 waard!
Lógisch dat ik verknocht ben aan m’n toetsenbord!