ook goed in je vel?

Zo ongemerkt sluipt er toch nog veel in m’n logjes dat met de vierdaagse te maken heeft .
Gistermorgen werd het weer tijd om de sportschool binnen te vallen al was het daar natuurlijk éigenlijk niet direct weer voor !
We sopten onze gympen  ongeveer uit na 2 uurtjes "uitsloven" maar desondanks…. tóch nog even de sauna in om de laatste restjes zweet eruit te persen .

Bij het afdrogen kom ik ineens allemaal stukjes huid  in de handdoek tegen , afgestorven vierdaagse-vel natuurlijk want alle doorgeprikte blaartjes en blaren laten nu de loshangende oude huidlaag  vallen , het lijkt wel herfst bij m’n voeten onder invloed van zóveel vocht en warmte .
Doordat er eigenlijk voornamenlijk ónder en tussen de tenen  blaren ontstonden was het me een beetje ontgaan hoe het ervoor stond .
Voor alle zekerheid heb ik toch een redelijk hoeveelheid voedsel opgeslagen rond de buik ,je weet maar nóóit of je tijdig aan kunt vullen tijdens lange wandelingen ,en dat maakt   inspectie van de voeten aan de onderkant dus wat minder makkelijk , je moet prioriteiten kunnen stellen !

De handdoek heb ik netjes dichtgevouwen zodat er niets op de grond viel en thuis de stukjes huid ingelijst bij het lintje …….  , geintje….. ,weggekieperd natuurlijk mét de nagel van de kleine teen die óók al zomaar loskwam ……. zijn jullie er nog?
Het was écht allemaal hartstikke schoon hoor en ik ben niét uit m’n vel gesprongen (ja dat kómt wel eens voor maar nu ff niet) Riet zit gewoon lekker in d’r ( gedeeltelijk) nieuwe velletje !

 

Advertentie

Cowboy Henky !

De maandag vóór de vierdaagse was “over” en dus perfect geschikt om de buurt een beetje te verkennen vanuit het van der Valk hotel in Molenhoek .
Aanvankelijk met de auto naar Groesbeek maar op de terugweg daarvandaan een plekje gevonden om te parkeren en de bordjes Mokerheide gevolgt .
Dat werd nog een aardige tippel omdat we eigenlijk geen idee hadden waar we naar zochten .

Uiteindelijk kwamen we bij een hek terecht ( waar we met de auto óók vlak voor hadden kunnen komen maar als we groen zien lopen we liever dan dat we rijden ) met dit bord erop!

Er boven stond ook nog dat er Schotse Hooglanders grazen , bij ons in Meyendel (Wassenaar) graast er ook een kudde en staan er ook van deze borden maar ik zie er nóóit een “beest  ” ,laat staan een kudde die ik zou kunnen doorkruisen.
Op de Mokerheide ligt dat duidelijk anders , op nog geen 10 meter , links voor het hek waar we door “mogen” ,ligt deze schone jongeling !

Even niet op de belichting gelet maar gelóóf me … hij keek me aan met een blik van “je denkt toch niet dat die horens van plastic zijn hé !”
Henk denkt dat we best het hek door kunnen , hij zal best gelijk hebben maar ik ben écht niet van plan op minder dan 15 meter langs dit kolos te lopen want aan de rechterkant staan ,op iets meer afstand ,twee van z’n kuddegenoten ons ook al glazig aan te staren

Al zouden ze maar even vriendelijk een “kopje willen komen geven ” het zou me toch zómaar een oog kunnen kosten , of niet dan?
En dan héb ik het nog niet eens over hoeveel versplinterde botjes zo’n beest met gemak ik mijn net geheelde voetje kan stampen als het op een meningsverschil uit zou draaien over “wie ,wáár het eerste was “!.
Links achter het liggende beest ontwaren we de rest van de kudde ,mét een aantal jonge kalveren die langzaam onze kant op komen grazen en ik zeg tegen Henk “ga jij gerust het hek door …. dan ga ik wel filmen , heb ik ook eens een spectaculair filmpje voor m’n log!”

Er komt een echtpaar aanwandelen dat in de buurt blijkt te wonen , zij komer er vaak en zien de dieren meestal niet zo dicht bij het hek ,het lijkt hen zeker niét verstandig de kudde te doorkruisen op zo’n korte afstand , maar zij weten wel een plekje waar we evengoed van het prachtige uitzicht kunnen genieten …. jammer voor jullie dus , geen wildwest taferelen van cowboy Henky ……..

gelukkig hebben we de foto’s nog!

Het hééft even geduurd eer ik weer in het normale slaapritme kwam ,nog dagenlang werd ik heel vroeg in de morgen wakker .
Nadat op de vierdaagse woensdag laat in de middag mijn lichaam door had dat er een bijzondere prestatie verwacht werd kwam de aanmaak van adrenaline in een stroom versnelling , zeg maar op “stuiterniveau” !

In het hotel werd vanaf een uur of 3 al met deuren geslagen door de vroege starters  en ik sliep vanaf dát moment niet meer écht uit angst de start te missen .Opgeven omdat het niet meer gaat zou aanvaardbaar geweest zijn maar te laat voor de start komen ……. ik zou het mezelf nóóit vergeven hebben .
Niet dat ik meteen fris en monter na de wekker uit bed stapte hoor, écht spierpijn heb ik vrijwel niet gehad maar alles móest natuurlijk even voorzichtig in werking gezet worden .
Met stapjes van 15 cm ,met de voeten nog onbuigzaam en onwillig, marcheer ik  naar de badkamer, ondertussen mezelf opjuttend met de ritmische dreunen die ik een peloton Bobbies had horen schreeuwen .Met een geknepen kopstemmetje produceer ik ;”

uhlleft ….uhlleft….. uhlleft,right left….. uhlleft ……ulleft…..ulleft,right,left….enz” .Henk ligt nog in bed maar werd wel wakker van de wekker en ligt in een deuk ( nee het béd is prima hoor ) als hij me zo bezig ziet . De andere morgen herhaalt zich het tafereel maar dan op het ritme van de  “hymne” van een peloton militairen  ;
“ijsss….ijsss….. ijssskoud bier ……..ijsss ….ijssss…..ijskoud bier enz……” waarna ik met een warme douche alles weer zover aan het werk krijg dat ik kan gaan ontbijten .

Na twee dagen experimenteren welke bus de beste vertrektijd had (áls de bus al verschijnt dan ) krijg ik de kans mee te rijden met twee aardige heren die samen een taxi besproken hebben voor ieder dag , nou ik ben niet eenkennig hoor en kan de resterende 2 dagen een half uur langer in bed blijven liggen alleen mis ik dan grappige plaatjes bij de bushalte zoals deze vrolijke dame die haar banaantje niet in de tas wil laten “versnotten!

Op naar de start dan maar waar ik de laatste dag vanwegen een dreigende regenbui m’n regenjas aan heb .De foto van Henk op m’n T-shirt is daardoor niet duidelijk zichtbaar maar Riet weet raad , ik had de foto ook in plastic aan m’n rugtas vastgemaakt en ik kreeg die dag heel veel aanmeldingen voor “een privé verzorger” .

Ik had nog niet verteld dat Henk de laatste 10 kilometer óók meegelopen heeft, hij vond het gewéldig maar helaas voor hem kwamen we toen geen meisjes meer tegen met dit soort borden ( free hugs) waar gretig gebruik van gemaakt werd door de heren ,al bleef het tot spijt van de heren  inderdaad bij een “hug” .

Je komt van álles tegen ,deze lieve dame speelt de hele dag de “pleegirl” , we mogen het toilet van de woning van een aantal mensen met een beperking  gratis gebruiken al mág een vrijwillige bijdrage wel natuurlijk , ik betaal daar met liefde een euro “voor het goede doel” voor de brandschone wc mét gewone  stortbak.

Je ziet dat het , behalve af en toe een buitje, bést aardig weer was .Ik heb het ábsoluut niet koud gehad .De twee Japanse dametjes die ik iedere dag wel ergens tegenkwam liepen echter met witte handschoentjes aan, geen idee waarom !

Foto’s maken terwijl je stevig doorstapt is niet makkelijk maar ik kon het niet laten even de camera op m’n eigen snuit te richten ….actie……
Om met Henk in contact te kunnen blijven had ik m’n mobiel op het bandje van de rugtas gezet en het “oortje “uit de auto eraan verbonden , werkt perfect áls er tenminsten niet al te veel muziek om me heen was .

Natuurlijk nam Henk nog even een foto op de via gladiola , ik stapte er even voor opzij uit de menigte en dit lijkt me een goede foto om de vierdaagse loggen af te sluiten , het was een week om nóóit te vergeten en dat zal ook zéker niet gebeuren!

zit muziek in !

Allereerst mijn oprechte en welgemeende excuses aan iedereen die deze week niet het vakantieweer kreeg dat hij/zij graag had willen hebben .
Ik heb zó gehoopt dat het niet “bloedjeheet ” zou worden tijdens de vierdaagse en “de goden verzocht” door te stellen dat ik liever “koel met af en toe een buitje ” had dan de zon en 30 graden en de goden waren mét mij , jammer voor jullie dus !

Uit vorige logjes is wel duidelijk geworden dat ik een gewéldige week heb gehad maar natúúrlijk gingen er ook wel dingen minder vlot dan ik gewild had en als er bij Rietepietz geen gekke dingen gebeuren kan de web-log wel opgedoekt worden .
Zo vond ik wekken door het hotel niet nodig , ik heb immers m’n mobiel ….al gebruik ik die nooit voor tijdwaarneming . Met wat puzzelen stel ik het alarm af op 05,25 uur dus gaat helemaal goed komen .
Dat kómt het ook ,maar niet eerder dan dat ik rond 2 uur wakker word en ineens een brainwave krijg “Heb ik de zomertijd eigenlijk wel ingesteld op het kreng ?”
Nee dus ,blijkt als ik met bril én telefoon naar de badkamer sluip om Henk niet wakker te maken ppppfffffftttt, door het oog van de naald !

Op de eerste dag zou het moeten lukken een stuk met Ria samen te lopen en we houden contact per telefoon .Als in Elst , waar het béregezellig maar óók reuze lawaaierig is,mijn telefoon gaat proberen Ria en ik in te schatten waar we , ten opzichte van elkaar lopen .
Ik meld dat ik in Elst zit maar Ria blijkt bijna en Aalst te zijn dat ik echter helemaal niet op de kaart kan vinden .Pas na heel veel heen en weer kletsen heb ik door dat Ria “bijna in Elst is ” maar dat het in haar sappige Brabants voor mij “klinkt als ” Aalst .
Na een uur wachten heeft zij me ingehaald , ik wordt te koud als ik nog langer blijf zitten maar Ria  moet  een rustpauze hebben .
We spreken af bij de volgende pleisterplaats waar ik dus weer een (te) lange  pauze heb en Ria een (te)  korte waardoor we de rest van de route samen kunnen doen , hártstikke leuk natuurlijk !

Henk krijgt helaas niets mee  van al die sfeervolle dingen die ik onderweg mee maak dus ik probeer wat filmpjes te maken al is het resultaat niet geweldig want ik blijf natuurlijk  wél doorlopen .
Op dag drie lopen we dicht genoeg in de buurt van het hotel en staat hij langs de kant om me op te vangen én een klein stukje mee te lopen . Het is niet helemaal duidelijk  wanneer hij er weer tussenuit moet en als hij vér voor ons uit om een bocht nog steeds alleen maar de deinende mensen massa tussen de weilenden ziet vraagt hij zich licht paniekerig af of hij de resterende 18km helemáál mee moet lopen !Ook dat komt gelukkig helemaal goed .

Na mijn vroege finish op vrijdag is de weg naar ons hotel nog kilometerslang geblokkeerd voor álle verkeer dus zowel de bus als de taxi moeten met een flinke omweg .
Met voeten die het dan hélemaal gehad hebben ( de laatste 2 dagen gaf de oude breuk later op de dag wel énige last )  zeg ik tegen Henk “al moet het € 100,– kosten maar ik wil nu naar het hotel én zittend ”  !

We  kiezen dus voor de taxi , zal wel pietsie duurder worden dan de € 23,– van de dag ervoor maar een kniesoor die daarop let als je met een kersvers vierdaags kruis op zak loopt , ook niet als het een ietsiepietsiepiétsiepietsie meer wordt omdat de omleiding nog groter blijkt dan gedacht maar wat moeten we….op de snelweg uitstappen?
Als de meter over de € 80,– uitslaat zijn we via allerlei sluipwegen achter ons hotel en zeg ik hardop tegen Henk “zullen we nu zeggen dat we geen geld bij ons hebben ?”
Geintjuh…….

p.s Het eerste stukje film laat een deel de mensenmassa zien waar tussen ik moest wachten voor de startkaart .

huize gladiola!

Als ik me nog  niet héél bijzonder gevoeld had dan vandaag wel……!
In vréselijke stortbuien rijden we laat in de ochtend naar huis , aan alles komt een eind tenslotte ,zelfs aan de vierdaagse al zijn er voor sommige mensen vast momenten geweest dat daaraan getwijfeld werd.

Onze voortuin is nogal groen dus pas als ik uit de auto ben zie ik dit plaatje……

Natuurlijk heb ik m’n gladiolen meegenomen maar het zijn er maar een stuk of 5 omdat ik , op advies van Ria ( en dat bleek héél verstandig ), pas in de laatste paar kilometers bloemen aan te nemen want een flinke bos gladiolen weegt aardig door als je die 10 km mee draagt.Maar natuurlijk horen mijn 5 gladiolen erbij !
Zodra ik over de drempel stap zie ik dat zie ik dat ze “niet eenzaam” zullen zijn …..

Dan ben je toch weer hélemaal terug op de via gladiola !
Speciaal voor jullie poseer ik dan maar even , geheel tegen de regels, met de medaille opgespeld . Dat blijkt niet zomaar te mogen omdat het een officiële onderscheiding is  .
Op de eerste én laatste dag van de vierdaagse mag het en omdat ik me, ondanks alles, toch eigenlijk een gewoon mens voel stapte ik dus zonder het nét verdiende kruisje de eetzaal in waar méér dan de helft van de mensen met alle denkbare uitvoeringen van het kruisje zaten . Over “liever niet opvallen ” gesproken !

 

Nadat we vertrokken uit Molenhoek ( vlak bij Nijmegen ) reden we éérst nog even langs Kuijk waar Ria in het huis van haar dochter logeerde .We  hadden alleen op dinsdag een deel samen kunnen lopen en er moest natuurlijk  even bijgekletst worden .Met het vaste voornemen even een foto te laten maken door Henk van de  “gedecoreerde dames ” samen… vertrekken we na een oergezellig koffierondje  uiteraard zónder dat die foto gemaakt is , glad vergeten bij al dat gekakel .
Dan maar de foto waar “de routenier” het “groentje ” even helpt  met de controle van het start tasje waar we érg lang voor in de rij hadden gestaan .
Haar enthousiasme was mede  mijn  motivatie om de vierdaagse “te ondergaan” , ik had het voor geen goud willen missen , nogmaals bedank lieve Ria !

yessssss

RIETEPIETZ IS HÉLEMAAL HAPPY MAAR MAAR ZÓ MOE!!!!!

Op de site schijn ik nog niet gemeld te zijn maar éééécht waar ik was om 2 uur binnen  ……. Jippie

óp naar de vierde dag!

Ja zéker ……ik sta morge wéér aan de start .
Wauw….. vandaag was Rietepietz al om half 3 binnen , wát een dag die met een heerlijk zonnetje begon maar in de middag ook wel een paar pittige regenbuien bracht.
Bij de “zevenheuvelen ” kwam het nut van de sportschool te voorschijn , terwijl ik licht astmatisch ben, kon ik honderduit lopen praten met een vriendelijk dame waarmee ik in gesprek raakte door dad ik haar even hielp de waterfles in haar rugtas te steken.
Dit soort “meedenken ” leer je hier vanzelf , als ik loop te klooien om mijn regenjas onder de rugtas uit te trekken is er áltijd iemand die even m’n tas aanpakt of de jas goed trekt, gewéldig wat een “broederschap”.
Ik ben nog steeds erg onder de indruk van alle vriendelijkheid én het enthousiasme van de mensen langs de kant .Regen of niet , iedereen klapt ,zingt , groet of biedt iets te eten aan terwijl de kindjes hun best doen om een “high five” van ieder loper te krijgen .
In Berg en dal was in de stromende regen in een soort partytent opgesteld waarin álle waardigheidsbekleders strak in uniform stonden opgeteld ,de burgermeester in vol ornaat mét ambtsketting .Helaas regende het te hard om een tijdig een foto te kunnen maken .
In Groesbeek stond meneer de burgermeester met een raadslid strak in het pakop een niet te missen punt in de route en die heb ik wél .
Vandaag heeft Henk me op een taxi getrakteerd vanaf Nijmegen , gisteren was het nét ff te veel om in een volgepropte bus te moeten blijven staan , zolang ik loop kan álles maar als ik stil gestaan heb verlies ik een “koude start” van een 104 jarige !
tja , ik móet weer stoppen om de beentje omhoog te leggen maar , tjonge jonge wat vóel ik me ondertussen bijzonder door alle leuke belangstelling .

( morgen ben ik zéker niet vroeg binnen , door alle feestelijkheden gaan de laatste 10 km niet snel , daarom mogen we dan ook i.p.v. 5 uur tot 6 uur binnen komen )

beetje AUWWWWWW

Ik begin even met een P.S

Het spijt me héél erg maar door de internetkaarten én de vermoeidheid kan ik geen tegen reacties plaatsen  én jullie niet bezoeken ( dat vreet kaarten én energie ) Maar ik wil juulie dus beslist op de hoogte houden en lees alle reacite , ik hoef dan niet meer online te zijn . Ik geniet van alle reacties

Waar ga ik in s’hémelsnaam mee beginnen , ik maak zóveel mee hier !
Ik lééf nog én ben om half 4 gefineshed maar het was een meer dan pittig dagje met i.p.v. 30 km ongeveer 3 km méér terwijl er tot 11 uur een stevige mot regen viel .
Niks niet leuke feestelijke supportende mensen al werd dat in de middag weer helemaal goedgemaakt toen het zonnetje doorkwam .
Zo’n 10 kilometer voor de finish  voelde ik een blaar onder m’n grote teen groeien , ik had “plakspullen” bij me en mocht  de tuinstoeltjes van een echtpaar aan de zijkant  in beslag nemen , van harte welkom hoor!
Zö gemoedelijk allemaal , “leg je voeten even op het andere stoeltje om te rusten ” en zo ben ik in eens toeschouwer i.p.v. deelnemer.
Mijn grootste zorg , de toiletten, valt reuze mee , er zijn er genoeg , dus geen lange wachtrijen maar hoogstens 10 wachtende bij 20 cabines en dat is te doen . Het blijft vies om die zooi te zien liggen maar de bovenkanten worden netjes bijgehouden door mensen van Edith.
Tóch ga ik bij voorkeur bij de militaire pleisterplaatsen , daar zijn “gewone “toilet eenheden .
Vandaag had ik daar dan wel  een ander probleem ,ze staan op een vrij hoog plateau en ….. probeer maar eens je op één knie op een opstap van 40 cm op te drukken als je redelijk wat spierpijn hebt in dijen en billen en eráf is een gevalletje van “neerstorten “.
Verder volgen nogal wat mensen de raad van belinda op “laat ze een poepie ruiken ” lopen schuint de sluitspiere stevig in de problemen te brengen , bij voorkeur als de groep flink aangesloten loopt  .
Mijn avonden zijn kort , eerst eten in het hotel en dan naar de maseur ( verwennerij hé!) dus dit moet het helaas zijn al borrel ik nog over …….

die binnen binnen , binnen binnen !

Raar maar waar , het venster war jullie kunnen checken of ik gefinished ben is spoorloos , maar .bij deze uit de eerste hand .
RIETEPIETZ WAS RUIM OP TIJD BINNEN  en heeft een gewéldige dag gehad en heeft behalve wat “gespleten voeten ” ( waar de masseur in het hotel wel raad mee weet ) verder vrijwel geen schade opgelopen .
Filmpjes oploaden duurt te lang als je met kaarten moet loggen maar ik hou jullie natuurlijk wel een beetje op de hoogte .
Voor vandaag dus maar even kort want ik nog geen moment rustig gezeten , de verhalen houden jullie even te goed

Maar geloof me … ik heb genóten van alle vriendelijkheid en enthousiasme van de mensen op de route óngelooflijk..

tot gauw… enneh…. ik ga sowieso van start morgen en dan zie ik wel weer hoever ik kom .

Maar nu even SSSSTTTT,  RIET RUST  (dat  roest k maar moet maar even kunnen )

 

avonturen van 30-H-467

Nog geen 4 daagse (site)gelopen natuurlijk en nog niéts meegemaakt , voorspoedige autorit met onze co-pilote Carmen ( een openbáring!)
eh….. ff goed nadenken hoor want jullie zitten niet te wachten op probleemloze toestanden!
Precies op tijd stopte ook Ria voor ons hotel en met haar zijn we in de bus gestapt om ons in "de heksenketel Nijmegen "te storten .

Attelenooien wat wás het er druk ,rijen en rijen mensen die ( op een enkeling na , die er aso tussenglipte) netjes stonden te wachten voor hun beurt , sorry , beetje kromme zin geloof ik !
Het voldeed aan de verwachting die ik had ….  .
en waarom het zo lang heeft moeten duren eer ik "ervoor ging"  !
Drie kwartier in de rij staan om de "de zak te krijgen" ,de zak is goed gevuld met sponsormateriaal maar ook met een keurig soort etui aan een  keycord ( nee Natass , zélf lopen als je er een wilt ) met daarin sos kaart , vierdaagsepas en voor dinsdag de loopkaart waar het allemaal om ging.

Er staat een meneer voor me die eigenlijk iets anders had willen doen , móeten doen kan ik beter zeggen ,want er ontsnappen darmgassen die in de dicht op elkaar staande mensenmassa nergens anders heen lijken te kunnen dan in mijn neusgaten .
Als ik met m’n kaartje voor m’n gezicht wapper zie ik Ria ( zou was een kwartier eerder dan ik aan de beurt)  aan de zijkant naar me zwaaien omdat ze dénkt dat ik haar een groet breng , weet zij veel!

Na een heerlijke maaltijd in ons hotel ga ik even met Ria mee naar buiten om haar uit te zwaaien , Henk blijft binnen dus ik neem geen keycard mee naar buiten , niet nodig .
Als Ria gepakt en gehelmd klaar staat realiseer ik me dat ik de keycard óók nodig heb om het gebouw in te kunnen want de gastenkamers liggen los van het hotel aan de overkant van de drukke weg .Mijn telefoon ligt ook binnen en ik wil Ria niet wéér alles laten "uitpakken voor haar telefoon .
Onze kamer ligt wel op de parterre maar daar om soort keldertrap constructie kan ik niet bij het raam komen dus raap ik wat kleine kiezeltjes op en mik die tegen het raam ,de tweede is raak en ik zie Henk verschrikt het gordijn opzij schuiven en helaas de verkeerde kant op kijken .
Na het volgende steentje dat raak is ren ik als een gek naar een plek waar hij me kan zien en zo slaap ik dus toch nog in de best aardige kamer ….. wordt vervolgd!