Het is ondertussen écht geen familiegeheim meer dat er bij ons "wel eens" iets misloopt , bijv. op onbekend terrein de weg zoeken loopt vaak behoorlijk uit de hand .
Ken je iemand die zelfs op een kerkhof kan verdwalen ?
Jawel hoor die ken je best …….
Gisteren hoorden we dat er zaterdag een oud-collega overleden is en woensdag de begrafenis plaats zou vinden in een plaatsjes niet zover bij ons vandaan in het westland . De kaart was verzonden naar het bedrijf en wij hoorden dat dus via via waardoor de informatie , naar later bleek , niet optimaal was .
Even de route uitprinten dan maar en ruim op tijd van huis , waarna alles vlotjes verloopt tot we bijna ter plaatse tegen een wegafsluiting aan rijden ( gelukkig niét letterlijk) .
Zucht ….. dan maar even vragen …… waarna het ons duizelt van het aantal afslagen , en te volgen verkeersborden in tegenstrijdige richtingen .
Er is niet al te veel volk op de been maar na 10 minuten ronddraaien nóg maar eens vragen aan drie dames die voor de deur van een bedrijf een sigaretje roken .
De paniek slaat meteen toe bij de dames die ,in een voor mij onverstaanbaar taaltje ,aan het ratelen slaan en door de deur naar binnen wijzen .Ook in de gang staan dames niets begrijpend naar me te kijken maar één van hen pakt mijn hand beet en trekt me naar het eind van de gang ……. doet een deur open en wijst op een man aan het hoofd van een tafel waaraan blijkbaar een vergadering gaande is .
Dit keer slaat de paniek bij mij toe , ga in die omstandigheden maar even de weg vragen naar een begraafplaats , maar dat blijkt onnodig te zijn , de meneer breekt allervriendelijkst zijn verhaal af en loopt mee naar de buitendeur om me alsnog op de goede weg te wijzen .
Als we éindelijk de begraafplaats gevonden hebben zien we nérgens een gebouwtje dat een aula zou kunnen zijn …… maar weer even vragen dus aan een man die op een tractorwagentje aan het werk is .
Als we op zijn aanwijzingen de héle begraafplaats over gelopen zijn staan we voor een grote bouwplaats , géén kapel torentje maar een grote bouwkraan zien we achter afgeschermde hekken…….. we lopen een paar keer vast in doodlopende paadjes ( en fluisteren dat het alleen óns maar kan overkomen om op een kerkhof te verdwalen )voor we weer terug bij de uitgang zijn waar we nogmaals de meneer aanklampen waarna blijkt dat er een nieuwe aula in aanbouw is en de stoet pas over een uurtje verwacht wordt .
Na een telefoontje naar de zaak weten we dat de dienst vooraf ergens anders in het dorp is en dat die nu dus al royaal begonnen moet zijn én dat het niet raadzaam lijkt ons weer in de omleidingen te storten als we niet óók nog de begrafenis willen missen .
Zo zijn we dus toch nog aanwezig bij de feitelijke begrafenis van een 84 jarige oud-collega ( de leermeester-gezel van Henk destijds ) die onder een indrukwekkende hoeveelheid bloemen wordt achtergelaten .
Ach , wat is dan een beetje zoeken en omrijden ………. dat hij ruste in vrede !
Leuk dat je reageert, dankjewel!