pep-talk!

Mijn vierdaagsemaatje Ria reist van het zuiden een paar maal per jaar naar de UK en "doet dan even Rotterdam aan " op weg naar de boot.
Rotterdam is een kwartiertje met de trein voor mij en dus sprong ik vorige week vrijdag even in de trein om haar te ontmoeten .
Nou springen ……. ik zag de trein aankomen en moest nog  een flinke sprint trekken naar de andere kant van het station , het was dus meer "fuffend en hijgend naar binnen rollen " dan" in de trein springen " en dat…… terwijl ik vroeg genoeg was en rustig op de volgende had kunnen wachten .

Het station  Rotterdam centraal , nou ja , wat er op dit moment voor een station dóór moet gaan , is op z’n minst  een "tikkie" chaotisch , rommelig en vies .Als Ria met haar kofferkarretje naar beneden wil blijkt er nog  een oude lift te zijn , al moet je daarvoor naar het einde van het perron , dus we nemen het risico op een lelijke infectie ( wát een smerig zooitje) en zakken met de lift naar beneden waar we precies aan de verkeerde uitgang van het station blijken te zitten.
Geen nood , al kwekkend lopen we de , best wel lange , "onderaardse gang" door om dáár te ontdekken dat die uitgang tijdelijk afgesloten is .
We kunnen volgens het bordje ….. met de lift naar boven ……. sjucht…. !
Naar boven dus en dan toch maar samen met het kofferkarretje de trap af ( ik laat mijn kant maar 2x uit m’n handen glippen ) waarna we eindelijk ,via de goede uitgang ,op zoek kunnen naar het grote restaurant dat ergens op de hoek moet liggen maar dat nu tussen schuttingen en bouwmachines  helemáál uit zicht is.

Als we een drankje besteld hebben komen de vierdaagseboekjes op tafel ( ja , voor de routevoorlichting ) , ik ben ondertussen zover dat ik Ria ook verstá  want haar  hartelijke Limburgse "spraakwaterval" geeft altijd éven een Babylonische spraakverwarring .
We klungelen wat met de camera om jullie óók te kunnen laten zien wat we doen maar érg goed is het resultaat niet ( niet te vroeg juichen want natuurlijk zet ik het filmpje er tóch op ) omdat we de camera niet ver en/of  hoog genoeg weg kunnen zetten .
Grappig is wél dat je , weerspiegeld in de ruiten van het restaurant , heel goed de bedrijvigheid  van het gebied rondom het centraal station kunt zien . 

P.S. Ik loop normaal nóóit hard en het "sprintje trekken " heeft blijkbaar weer wat "oud zeer" geactiveerd …….. ik voel de olifant trap weer op "m’n breukje " , nou ja , ik heb nog ruim vier weken dus zal wel goed komen ….toch?